Słyszeliście zapewne o różnych ogólnych i wyrywkowych zaleceniach (czy to ze strony lekarzy, dietetyków, czy też innych "mędrców") dotyczących zdrowego odżywiania, typu: "należy jeść dużo owoców i warzyw", "należy jeść dużo ryb", "należy ograniczyć ilość czerwonego mięsa w diecie", "należy jeść chudo", "razowe pieczywo jest zdrowe", "nie należy jeść dużo jaj", "unikać tłuszczu zwierzęcego", "ograniczyć liczbę kalorii" lub "mniej jeść, więcej się ruszać". Na wymioty mi się zbiera gdy słyszę tę ich gadkę. Ci, którzy to mówią albo nie wiedzą co mówią, albo są idiotami (nie boję się tutaj tego słowa użyć) żywieniowymi - zachowują się w sposób wysoce nieodpowiedzialny - głoszą (jedynie) hasła, które ludzie od dawna (niemalże "kołyski") znają na pamięć, nie podając przy tym kluczowych szczegółów dotyczących CAŁOŚCIOWEJ STRATEGII ŻYWIENIA. Osoby te najwyraźniej nigdy nie doświadczyły na sobie efektów właściwego żywienia - "wiedzą tyle, co (sami nieprawidłowo) zjedzą" bądź inni (równie "mądrzy" jak oni) im powiedzą, więc plotą bezmyślnie przysłowiowe "trzy po trzy" powtarzając jeden za drugim. Ich bardziej interesuje liczenie pieniędzy (to są zawodowi bankierzy w białych fartuchach) niż odkrywanie prawdy (że o dzieleniu się nią z innymi nie wspomnę), a jeśli nawet już jakaś tam prawda się liczy, to tylko o tyle, o ile przyniesie ona swemu "odkrywcy" wymiernych korzyści. W ten oto sposób lekarze wraz z całą tą "świtą" ze zdrowiem związaną - zdawałoby się najbardziej humanitarne zawody świata - nie tylko sięgnęli bruku, lecz również stanęli pod latarniami sprzedając "numerki wbrew naturze" (por. "Medycyna tradycyjna a naturalna" w dziale "Lecznicza głodówka"). Zresztą trudno jest wymagać od kogoś, kto tak na dobrą sprawę ma "gdzieś" własne zdrowie, by troszczył się o zdrowie innych [NIE MYLIĆ Z CIĄGŁYM LECZENIEM CHORÓB (PRZEWLEKŁYCH I NIEULECZALNYCH), A WIĘC CZYIMŚ CIĄGŁYM ZAROBKIEM!]. Taka niestety jest rzeczywistość - "umiesz liczyć - licz na siebie". Jest takie mądre powiedzenie, które brzmi mniej więcej tak: "Pokaż mi jak wyglądasz, a powiem ci co (i jak) jesz; powiedz mi co (i jak) jesz, a powiem ci jak wyglądasz". Jesteśmy bowiem tym, co (i jak) jemy, a ściślej mówiąc, tym, co uda nam się z tego przyswoić. Gwoli ścisłości przyznać jednak należy, że te wszystkie zalecenia tzw. "ekspertów" nie są do końca kłamstwem, lecz PÓŁPRAWDAMI (ktoś kiedyś mądrze powiedział: "Półprawda to całe kłamstwo") - jako takie (nie ułożone w logiczną całość) nie mają większego sensu i mogą nam nawet zaszkodzić, jeśli będziemy stosować je dosłownie i wyrywkowo. Dlaczego nic oni ("eksperci" - lekarze, dietetycy) nie mówią o podstawowej i najważniejszej rzeczy, jaką jest powszechna możliwość sterowania insuliną poprzez stosowanie odpowiedniej strategii dietetycznej dostosowującej każdy posiłek do pory dnia, stopnia aktywności fizycznej w tym czasie, oraz poprzedniego posiłku tak, by wszystkim (aktywnym) tkankom i komórkom naszego organizmu zapewnić maksymalnie dobre odżywianie przez 24 godziny na dobę (co wale nie oznacza jedzenia dzień i noc na okrągło) oraz - z tym nieodłącznie związaną - optymalną formę i kondycję. Czyżby na studiach tego nie uczyli bądź była to jakaś wiedza tajemna? Ci "specjaliści" po prostu wszystko uśredniają ("ja mam 20 lat, ty 80, więc średnio mamy 50") i podają w sposób całkowicie nieuporządkowany i nieodpowiedzialny. Stosując się do ich zaleceń, organizm nasz w najlepszym wypadku funkcjonował będzie ŚREDNIO. Pytam: DLACZEGO MAM FUNKCJONOWAĆ ŚREDNIO SKORO MOGĘ JAK NAJLEPIEJ? Sprawdź to na sobie i oceń czy się mylę.
