23. Oleum Terebinthinae (olejek terpentynowy) otrzymywany jest przez destylację żywicy zbieranej z pni drzew iglastych. Bezbarwna lub słomkowo-zielonkawa ciecz o charakterystycznym zapachu i ostrym, palącym smaku, nierozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w spirytusie, nafcie, benzenie i dwusiarczku węgla. Olejek terpentynowy po dostaniu się do krwi z jelit wywiera działanie ogólne: moczopędne i pobudzające gruczoły dróg oddechowych do wydzielania śluzu; w większych dawkach uszkadza nerki (krwiomocz, białkomocz), powoduje ostry nieżyt żołądka i jelit, biegunkę oraz wymioty. Wydalany jest przez płuca, nerki i skórę. Stosowany jest do inhalacji (wziewań) przy przewlekłych stanach zapalnych dróg oddechowych (działa wykrztuśnie), ale przede wszystkim używany jest zewnętrznie jako dodatek do maści i mazideł rozgrzewających przy różnego rodzaju bólach mięśniowych i stawowych.
Olejek terpentynowy obok innych składników występuje w następujących lekach recepturowych i fabrycznych: Capsiderm N – maść, Capsigel – żel, Linimentum Capsici compositum – mazidło.
Składniki terpentyny to: L- i B-pinen, karen, kamfen, dwupenten, terpineol, octan bornylu, limonen. Dawka olejku terpentynowego wynosi 500-1000 mg, tj. 5-10 kropli. Można zmieszać z miodem lub podawać na cukrze przy suchym kaszlu i katarze. W przeziębieniu – mleko + miód + 4 krople olejku – 3-4 razy dz.