Sposobem konserwacji mięsa stosowanym przez Indian Ameryki Północnej był pemmikan. Przy jego produkcji mięso było przyprawiane, suszone lub wędzone, rozdrabniane i mieszali z tłuszczem i jagodami. To dość pracochłonna metoda, ale skuteczna - zapasy nadawały się do jedzenia przez całą zimę i jeszcze dłużej. Obecnie nazwy pemmikan używa się też do określania suszonego mięsa, które znane było również w dawnej Polsce. W chłopskich chatach nie jadano raczej świeżego mięsa, a właśnie suszone. Jak mówią źródła etnograficzne, takie mięso powieszone u powały, częściowo uwędzone, było jadane nawet po trzech latach.
Czytaj więcej...