Gram Zdrowia

 

Laureat nagrody Nobla [ściślej – dwóch nagród Nobla – przyp.tłum], pisarz, fizyk, i chemik, dr hab. Linus Pauling, przez całe dziesięciolecia cierpiał pod ostrzałem niezasłużonej krytyki za swoje entuzjastyczne poglądy na temat witaminy C.

SUBskrypcj@ tylko dla Klubowiczów

Newsletter dla  ludzi myślących  -
Wydanie dla klubowiczów CV/CF
nr 4 (17)  -  kwiecień 2005

.

"Zastanawiając się nad właściwą diagnozą przepisz tym czasem witaminę C"
- dr Frederik R. Klenner, fascynat działania witaminy C,
dla swoich słuchaczy i kolegom po fachu, stworzył powyższe hasło

 

Większość z nas słyszała o witaminie C, czyli kwasie askorbinowym. Większość z nas próbowała nawet leczyć nią przeziębienie czy grypę. Ci, którym nie pomogła, odrzucili ją z pogardą. Wielu innym dodatkowe dawki witaminy C ułatwiły szybki powrót do zdrowia.
Czemu witamina nie zadziałała we wszystkich wypadkach?
Czy błąd polegał na zbyt małych dawkach?
Czy istnieje jakiś katalizator, bez którego witamina nie przedstawia żadnej wartości?

Tłumaczenie z archiwum strony www.orthomed.com

,,() Wirus Ebola i z Marburga, ptasiej grypy, wirus gorączki zachodniego Nilu, polio i wszelkich ostrych chorób zakaźnych mogą być leczone albo zaleczane wielokrotnymi dawkami witaminy C

Wyniki z Marburga 3 maja 2005:

Przemysł farmaceutyczny, eksperci na temat gorączki krwotocznej = 280 drastycznych przypadków śmierci, krwawienie, plucie krwią, inne swoiste objawy szkorbutu
Badanie poziomu witaminy C we krwi = 0
Próbne badanie kuracji askorbinowej = 0

Wypowiedź Linusa Paulinga - dwukrotnego laureata Nagrody Nobla.

Pauling Linus Carl (1901-1994), chemik i fizyk amerykański, profesor (1931-1963) w California Institute of Technology (Pasadena), dyrektor Gates and Crellin Laboratories of Chemistry (1936-1958), profesor w University of California w Santa Barbara (1967-1969), w Stanford University (od 1974) oraz członek Center for the Study of Democratic Institutions (Santa Barbara), prezes (od 1949) Amerykańskiego Towarzystwa Chemicznego. Członek PAN (1967).

dr Henryk Różański

Akademia Medyczna im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
Katedra Medycyny Społecznej
Zakład Historii Nauk Medycznych
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. med. Roman K. Meissner
61-771 Poznań
ul. Sieroca 10
Definicja: forma enolowa gamma-laktonu kwasu 3-keto-L-gulonowego  (enolowa forma laktonu kwasu 3-okso-L-gulofuranowego) o właściwościach przeciwszkorbutowych.
Budowa chemiczna: 2,3-dihydro-L-treo-heksono-1,4-lakton. Kwas askorbinowy łatwo ulega rozkładowi w roztworach, wymaga więc stabilizacji. Trawlszy jest w środowisku kwaśnym. Po utlenieniu tworzy kwas dehydroaskorbinowy, przy czym jest to reakcja odwracalna. Hydroliza kwasu askorbinowego prowadzi do powstania kwasu 2,3-diketo-L-gulonowego, któory następnie rozpaada się do kwasu szczawiowego. Kwas askorbinowy do celów leczniczych pochodzi z syntezy (synteza z D-glukozy, D-sorbitolu lub L-sorbozy)