WPROWADZENIE

Jeśli ktoś jest Amerykaninem i jest chory na cukrzyce, jego lekarz nigdy nie powie mu, że jego choroba jest w pełni wyleczalna. Jeśli nawet ten ktoś waży się użyć w jego obecności słowa "wyleczenie", wprawi go to w niepokój i poirytowanie, albowiem jego medyczne wykształcenie pozwala mu jedynie na stosowanie słowa "terapia". Słowo "wyzdrowienie" nie istnieje dla niego.

Cukrzyca w jej obecnej epidemicznej formie jest chorobą wyleczalna i to od co najmniej czterdziestu lat. W roku 2001, ostatnim, dla którego istnieją oficjalne dane, z powodu nie kontrolowanych objawów tej choroby zmarło 934550 Amerykanów.1

Jego lekarz nie powie mu również, że kiedyś za objawy cukrzycy często uważano udary, zarówno spowodowane niedokrwieniem, jak i krwotokiem, niewydolność serca spowodowaną neuropatią oraz zaburzenia wieńcowe o charakterze niedo­krwienia i przekrwienia, otyłość, arteriosklerozę, podwyższone ciśnienie krwi, podwyższony poziom cholesterolu, zwiększoną liczbę trójglicerydów, impotencję, retynopatię, niewydolność nerek, niewydolność wątroby, zespół jajników wielotor-bielkowych, podniesiony poziom cukru we krwi, obecność drożdżaków we krwi, ułomny metabolizm węglowodanów, złe gojenie się ran, ułomność metabolizmu tłuszczów, neuropatię obwodową i wiele innych epidemicznych schorzeń.

Jeśli ktoś zachoruje na cukrzycę i będzie polegał na ortodoksyjnych metodach jej leczenia, z pewnością doświadczy jednego lub większej liczby jej symptomów w taki sposób, jakby to były oddzielne, niezależne schorzenia wymagające niezależ­nych, oddzielnych kuracji aplikowanych przez konkurujących ze sobą specjalistów.

Wiele z tych symptomów wynika czasami z innych przyczyn i ten fakt jest wykorzystywany do ukrycia sprawczej roli cukrzycy oraz do usprawiedliwiania drogich i nieefektywnych terapii przeciwko tym symptomom.

Epidemiczna cukrzyca typu II jest uleczalna. Kiedy doczytasz, czytelniku, ten artykuł do końca, będziesz to wiedział. Będziesz też wiedział, czemu nie jest rutynowo wyleczalna i jak ją leczyć. Będziesz także prawdopodobnie wściekły z powodu tego, co garstka chciwych ludzi zrobiła z całą społecznością ortodoksyjnej medycyny i z wierzącymi w nią pacjentami.

----- Biuletyn Medycyny Alternatywnej -----
----------------------------------------------------------------------
Cynk (4/4)

Zdrowa skóra, paznokcie i włosy

Cynk jest bardzo ważny dla naszej skóry. Jego niedobory, gdy nie można znaleźć innych przyczyn, mogą być powodem niewielkich wysypek skórnych i podrażnień. Często ustępują, gdy pacjenci stosują dietę zawierającą duże jego ilości lub przyjmują suplementy cynku. Cynk czasami również pomaga osobom chorującym na łuszczycę.
Niedobory cynku powodują niekiedy powstawanie białych plamek na paznokciach lub sprawiają, że paznokcie łatwo się łamią. Dodanie tego pierwiastka do diety może poprawić ich stan.
Cynk można znaleźć w niektórych szamponach przeciwłupieżowych, zapobiegających łuszczeniu się skóry. Jest możliwe, że gdy stosujesz jeden z takich szamponów, wchłaniasz pewną ilość cynku do organizmu przez owłosioną skórę głowy, lecz zbytnio na to nie licz. Spożywanie produktów zawierających duże ilości cynku lub jego suplementów także nie likwiduje łupieżu.

Cynk a gojenie się ran

Czym jest ksylitol?

Czysty ksylitol jest białą krystaliczną substancją, która wygląda i smakuje jak cukier. Na etykietach żywności ksylitol jest szeroko klasyfikowany jako węglowodan, a w bardziej wąskiej terminologii jako alkohol wielowodorotlenowy. Ponieważ ksylitol jest powoli wchłaniany i częściowo wykorzystywany, można mówić o jego obniżonej wartości kalorycznej: 2,4 kalorii na gram lub 40% mniej niż inne węglowodany.

Ksylitol jest stosowany w żywności od 1960 roku. Jest popularnym słodzikiem dla diety cukrzycowej w niektórych krajach. W USA ksylitol jest zatwierdzony jako dodatek do żywności w nieograniczonej ilości w środkach spożywczych do specjalnych celów dietetycznych.

Ponad 25 lat badań bardzo różnych warunkach potwierdza, że ksylitol jest najlepszym słodzikiem dla zębów. Stosowanie ksylitolu ogranicza próchnice zębów, zarówno w grupach wysokiego ryzyka (wysokie występowanie próchnicy, złe odżywianie i niewłaściwa higiena jamy ustnej) oraz w grupach niskiego ryzyka (niska częstość występowania próchnicy z wykorzystaniem wszystkich obecnych zalecanych środków zapobiegania).  Bez-cukrowe gumy do żucia i cukierki wyprodukowane z ksylitolem jako głównym słodzikiem już otrzymały oficjalne akceptacje sześciu krajowych stowarzyszeń stomatologicznych.

---- Biuletyn Medycyny Alternatywnej -----
----------------------------------------------------------------------

E - Witamina młodości (1/4)


"W USA setki tysięcy ludzi umiera co roku z powodu chorób serca i nowotworów. Myślę, że dowody na korzystne, zmniejszające cierpienia, działanie witaminy E są niepodważalne. W dodatku witamina E jest niedroga..." -
dr Jeffrey Blumberg, Uniwerytet Tufst

Witamina E to idealny obrońca przed starością - doskonale nadaje się do walki z wolnymi rodnikami. Kiedy zbadano zawartość witaminy E w trzech dziennych posiłkach pracowników kawiarni w Narodowym Instytucie Zdrowia w USA, okazało się., że w sumie było jej zaledwie 13,4 j.m. Teoretycznie to ilość wystarczająca, gdyż, normy podają jako minimalną ilość spożycie dziennie ok. 10 mg witaminy E. Jednak jak wskazują wyniki licznych badań optymalna dawka tej witaminy to ok. 100-400mg, a w przypadku niektórych chorób nawet więcej. Jadłospis współczesnego człowieka nie gwarantuje odpowiedniej ilości witaminy E, nawet w wypadku racjonalnego żywienia. Dodatkowe spożywanie kiełków pszenicy często również nie wystarcza. Trzeba wówczas sięgnąć po kapsułkę z witaminą E - najlepiej tę naturalną

Centrum Medyczne dr Michalaka
----- Biuletyn Medycyny Podziemnej -----
----------------------------------------------------------------------
*** 12 Błędnych Paradygmatów Współczesnej Medycyny ***

Paradygmat 8: Cukrzyca

Cukrzyca to choroba, która zbiera coraz większe żniwo na całym świecie, a szczególnie w Ameryce Północnej. Również w Polsce liczba cukrzyków rośnie lawinowo.

Jak sama nazwa choroby wskazuje, jest to choroba polegająca na tym, że organizm nie toleruje dłużej cukru jako paliwa i próbuje go wydalić do moczu. Robi to olbrzymim kosztem, gdyż potrzeba do tego dużych ilości wody i rozchwiewa się przez to cała gospodarka mineralna organizmu.

Istota choroby (mówimy o cukrzycy typu II dot. osób starszych) polega na tym, że receptory dla insuliny, od których zależy wpompowywanie cukru do komórek stopniowo przestają reagować na insulinę. Narastająca stopniowo oporność na insulinę jest jednym z elementów procesu starzenia się organizmu. Szybkość tego procesu zależy przede wszystkim od ilości węglowodanów w diecie.

Opis.

1. Wiesiołek dwuletni - Oenothera biennis - roślina dwuletnia dorastająca do 100 cm wys.; łodyga najczęściej pojedyncza, owłosiona; liście lancetowate lub podłużnie jajowate, w dole tworzą różyczkę, górne - łodygowe - tępe, brzegiem słabo ząbkowane, powyginane na brzegach, krótkoogonkowe; kwiaty duże, 4-krotne, 2-3 cm średnicy, żółte, zebrane w kłos, 4 płatki serduszkowate, krótsze od działek kielicha, ale dłuższe od pręcików; owoc – podłużnie jajowata, wydłużona, wąska, 4-kla­powa torebka z drobnymi nasionkami. Kwiaty otwierają się wieczorem. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Roślina pospolita; rośnie na suchych glebach, na przydrożach, nad brzegami rzek, przy murach, na wzgórzach i usypiskach.
2. Wiesiołek wąskolistny - Oenothera muricata - roślina dwuletnia ok. 50 cm wys.; liście przyziemne w różyczce, górne lancetowate, krótkoogonkowe lub siedzące; kwiaty żółte, 1-1,5 cm śr., 4-płatkowe, w nocy otwierające się i zapylane przez ćmy. Podobny do poprzedniego, lecz występuje rzadziej.

W aptekach i w sklepach zielarskich można kupić nasiona wiesiołka bezbronnego - Oenothera paradoxa (opak. 20 i 40 g).

AGRANULOCYTOZA

Po 50 g - liść jeżyny, korzeń lukrecji, ziele krwawnika, ziele rdestu ptasiego, ziele skrzypu polnego, liść poziomki, liść orzecha włoskiego, korzeń łopianu, kłącze pięciornika kurze ziele, ziele serdecznika. Pić 3 razy dziennie po 1 szklance przed posiłkiem. Choroba ta jest nastepstwem zatrucia środkami chemicznymi, nadmiernego napromieniowania promieniami Roentgena oraz przeżytych chorób zakaźnych. Objawia się nagłym wyskokiem wysokiej temperatury, obrzękiem węzłów chłonnych, dziąseł, migdałków itd. Zioła przy jej leczeniu mogą odegrać jedynie rolę pomocniczą, zaś właściwą kurację zastosować może tylko lekarz.

ANEMIA (niedokrwistość)

• Pić sok z buraków przez 3-4 tygodnie po 1/2 szklanki 6 razy dziennie.
• Zetrzeć na tarce 3 duże buraki, przełożyć do 1/2 litrowego słoika, zalać 150 g wódki i odstawić na słońce lub w ciepłe miejsce na 14 dni. Następnie przefiltrować i pić po 30 g przed jedzeniem. Zbadać krew, jeśli stan krwi nie osiągnął pożądanego stanu, kurację powtórzyć.
• 150 g soku z aloesu zmieszać z 250 g miodu i 350 ml czerwonego wina. Pić po 30 g 3 razy dziennie na 20 minut przed jedzeniem.
• 1 szklankę nieoczyszczonego owsa wsypać do 1 litra gotującej się wody i gotować dalej, póki owies się nie rozgotuje i roztwór nie zgęstnieje. Następnie przecedzić, dodać 2 szklanki mleka i ponownie gotować do uzyskania kaszy. Dodać 2 łyżeczki miodu i jeszcze raz zagotować. Kaszę zjeść rano i wieczorem, na zimno lub na ciepło.
• 1 garść liści poziomek zaparzyć szklanką wrzątku. Pić 3-4 szklanki dziennie.
• 1 garść liści majowej pokrzywy zaparzać 1 szklanką wrzątku przez 5 minut. Pić 3-4 szklanki dziennie.
• Pić mieszankę świeżo przygotowanych soków z marchwi, buraków i czarnej rzepy w proporcji 1:1:1 po 2 łyżki stołowe dziennie. Kuracja trwa 3 miesiące. Uwaga! - sok z buraków musi się odstać co najmniej 3 godziny.

Opis.

Roślina wieloletnia dorastająca do 50 cm wys.; średnio do 30 cm; łodyga rozgałęziona; kłacze pełzające; liście podługowatolancetowate, brzegiem karbowane, w nasadzie sercowate; kwiaty osadzone w kątach liści, barwy niebieskawej lub fioletowej, dwuwargowe. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Rośnie nad rzekami i jeziorami, na podmokłaych łąkach i przy rowach melioracyjnych. Wszędzie pospolita.

Surowiec.

Surowcem jest ziele – Herba Scutellariae, które należy pozyskiwac od maja do I połowy września. Suszenie ziela winno odbywać się w temp. do 50o C. Schnie szybko. W trakcie suszenia ciemnieje, co jest zjawiskiem naturalnym.

Opis.

Bylina do 100 cm wys.; łodyga podnosząca się, rozgałęziona; liście nieparzysto-pierzasto-złożone, krótkoogonkowe, o 9-17 listkach; listki lancetowate, wydłużone, zaostrzone, nagie; przylistki szeroko-lancetowate: grona kwiatowe gęste, wyrastające z kątów liści, od których są dłuższe; kwiaty niebieskawo-białe na nitkowatych szypułkach; owoc - strąk. Roślina uprawiana; dziko rośnie na wilgotnych łąkach, na brzegach wód i w zaroślach w pd.-zach. Polsce oraz w Bieszczadach i w lasach Beskidów. Kwitnie od lipca do sierpnia.

Surowiec.

Surowcem jest kwitnące ziele - Herba Galegae, które jest sprzedawane w aptekach i w sklepach zielarskich .

1. Insulina i jej wpływ na organizm człowieka
Insulina jest hormonem białkowym produkowanym jest przez trzustkę. Najważniejszym bodźcem do produkcji insuliny jest poposiłkowe zwiększenie stężenia glukozy we krwi. Działanie insuliny polega na transporcie glukozy do wnętrza komórek, co obniża stężenie tego cukru w krwi. Dalszy wzrost stężenia glukozy w krwi jest dla organizmu sygnałem, że ma go więcej, niż w danej chwili potrzebuje. Wtedy nadmiar cukru przechowywany jest pod postacią glikogenu wątrobowego i mięśniowego. Kiedy już zapas glikogenu jest wystarczający, cukier magazynowany jest wtedy pod postacią tłuszczu, w tkance tłuszczowej.
Insulina ma działanie anaboliczne (syntezy) nasilając proces wytwarzania glikogenu, białek i tłuszczów. Przeciwdziała reakcjom katabolicznym (rozpadu) oraz usprawnia wykorzystanie i spalanie glukozy w komórkach mięśniowych. Oprócz roli w regulowaniu metabolizmu glukozy, insulina jest także aktywatorem procesu lipogenezy (syntezy kwasów tłuszczowych), zmniejsza lipolizę (rozkład tłuszczów). Pobudza również transport aminokwasów (składników białek) oraz wzmaga ich odkładanie w komórkach mięsni szkieletowych. Wzmaga syntezę cząsteczek mRNA - matryc do produkcji białek swoistych dla każdego organizmu, jednocześnie doskonale współdziała z hormonem wzrostu potęgując jego działanie. Przy niedoborze insuliny dochodzi do zahamowania syntezy białek i ich rozpadu, z uwalnianiem do krwi aminokwasów, które służą wtedy do pozyskiwania z nich energii.