Gram Zdrowia

17. Oleum Foliorum Patchouli (olejek paczulowy Oleum Patchouli) uzyskiwany z liści Pogostemon patchouli (Ameryka Południowa, Malezja, Indonezja). Liście zawierają do 3,5% olejku. Ma postać gęstej cieczy, barwy brunatnej lub ciemnożółtej. W skład olejku wchodzą: patchoulen, patchoulol, azulen, guajen,  eugenol. Olejek działa przeciwzapalnie, uspokajająco, przeciwdepresyjnie, przeciwtrądzikowo, odświeżająco (odwaniająco), odkażająco, regenerująco, wzmacniająco, moczopędnie, grzybobójczo, odstraszająco na owady i pajęczaki; wykrztuśnie, pobudzająco na wydzielanie soków trawiennych.

Stosowany w leczeniu niemocy płciowej, depresji, stresu, hemoroidów, trądziku, grzybic, chorób zakaźnych, przeziębienia, zapalenia układu moczowego, objawów związanych z po- i przekwitaniem, alergii, cellulitis, ukąszeń owadów, łuszczycy i ran. Leczy również opryszczkę.

16. Oleum Menthae (olejek miętowy).W zależności od gatunku mięty uzyskuje się różne rodzaje olejków.

Olejek eteryczny otrzymany z ziela mięty kędzierzawej (Mentha spicata) lub mięty polnej (Mentha arvensis) nie zawiera mentolu, który jest z kolei w olejkach pozyskanych z ziela mięty pieprzowej (Mentha piperita), mięty japońskiej (Mentha arvensis var. piperascens) i z ziela pulegii pospolitej (Pulegium vulgare).

            Olejek miętowy z mięty pieprzowej (Oleum Menthae piperitae) jest bezbarwną lub bladożółtą cieczą, która na powietrzu żywiczeje. Zawiera mentol (48-68%), menton (do 25%), jasmon = yasmon (0,1%), piperiton, kemfen, pinen, limonen, saninen, kadynen, pulegon, cyneol, kwas walerianowy I kwas octowy. Więcej mentolu, bo około 60-90% zawiera olejek uzyskiwany z mięty japońskiej i kanadyńskiej (odmiany) – Mentha canadensis. Olejek miętowy japoński (kanadyjski) ma bardzo silny zapach i bardziej gorzki smak, jest cennym i tanim źródłem mentolu.

15. Oleum Mayoranae (olejek majerankowy) jest żółtawą lub zielonkawą cieczą o przyjemnym, korzennym zapachu i smaku. Otrzymywany przez destylację z parą wodną ziela majeranku ogrodowego Mayorana hortensis, rośliny rosnącej i uprawianej w Europie. W zielu jest około 0,3-0,5% olejku eterycznego.

Olejek majerankowy działa silnie antyseptycznie, przeciwgnilnie, odwaniająco, przeciwropnie i przeciwzapalnie. Podany doustnie zwiększa wybitnie wydzielanie soku żołądkowego i kwasu solnego, pobudza apetyt i posaż treści pokarmowej, działa rozkurczowo, przeciwwzdęciowo i żółciopędnie. Wzmaga wydzielanie potu i moczu. Udrażnia drogi oddechowe upłynniając śluzową wydzielinę i rozszerzając oskrzela oraz tchawicę. Wywiera wpływ przeciwtrądzikowy. Działa wykrztuśnie. Wydalany jest wraz z łojem, potem, moczem i powietrzem wydychanym (przez płuca).

14. Oleum Lavandulae (olejek lawendowy) jest bezbarwną lub jasnożółtą cieczą o bardzo przyjemnym zapachu i gorzkim, wstrząsającym, kolońskim smaku. W jego składzie chemicznym można wyróżnić między innymi octan linalilu (30-60%), linalool (10-30%), alkohol amylowy, borneol i geraniol. Otrzymywany jest z kwiatów lawendy wąskolistnej Lavandula angustifolia, rosnącej w basenie Morza Śródziemnego. Kwiaty lawendy zawierają około 2-3% olejku eterycznego.

Eteryczny olejek można również uzyskać z lawendy szerokolistnej Lavandula latifolia, ale wówczas figuruje on pod nazwą Oleum Spicae. Ol. Spicae zawiera w składzie d-kamforę, która nadaję mu charakterystyczny zapach.

12. Oleum Juniperi (olejek jałowcowy) – bezbarwna, żółtawa lub zielonawa ciecz o zapachu igliwia i palącym, gorzkawym smaku, nieco terpentynowym. Zawiera L-pinen, kamfen, terpineol, kadinen i junen. W szyszkojagodach jałowca Juniperus jest około 2-3% olejku eterycznego. Olejek jałowcowy jest stosowany doustnie i zewnętrznie do nacierania. Wcierany w skórę powoduje przekrwienie tkanek powierzchniowych. Nie może być używany przez osoby uczulone na składniki olejku. W stanie nierozcieńczonym może wywołać oparzenia skóry, objawiające się zaczerwienieniem, pieczeniem i wystąpieniem pokrzywki, a następnie pęcherzy. Objawom towarzyszy obrzęk. W razie przedawkowania doustnego wywołuje uszkodzenie układu nerwowego, wątroby i nerek, co objawia się śpiączką, krwiomoczem, białkomoczem, wymiotami i biegunką. Nie wolno go podawać dzieciom i kobietom ciężarnym z powodu indukowania krwawień macicznych skurczów miometrium i poronienia.

11. Oleum Foeniculi (olejek koperkowy) – bezbarwna lub żółtawa ciecz o charakterystycznym, przyjemnym koperkowym zapachu i słodkawym smaku, przypominającym kamforę i gorzkawym posmakiem. Olejek koperkowy zawiera anetol (około 50%), safranol (3,8%), aldehyd anyżowy (2,4%), cytral (2%), metylochawikol (5%), fenchon (20%), pinen (3,2%) oraz metyloizoeugenol, kamforę i limonen. Owoc kopru zawiera od 3 do 6% olejku eterycznego, ziele około 0,5-0,8%.

            Działa przede wszystkim wiatropędnie, przeciwbakteryjnie, mlekopędnie, żółciopędnie, przeciwpasożytniczo i przeciwgrzybiczo. Pobudza apetyt, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego i jelitowego, podwyższa kwasowość treści żołądkowej, wywiera wpływ spazmolityczny na miocyty gładkie (rozkurczowy). Działa również napotnie i moczopędnie. Pobudza krwawienia miesiączkowe. Można go podawać dzieciom i osobom w podeszłym wieku, jest bowiem całkowicie bezpieczny. W razie przedawkowania powoduje jedynie bóle brzucha i nadmierne pocenie się.

10. Oleum Eucalypti (olejek eukaliptusowy) – bezbarwna lub zielonkawa ciecz o orzeźwiającym, palącym, a potem chłodzącym smaku oraz specyficznym zapachu. Olejek posiada w swym składzie około 70-80% eukaliptolu C₁₀H₁₈O (cyneol, pochodna cykloheksanu z wewnętrznym mostkiem tlenowym, alkohol terpenowy o zapachu kamforowym), pinen, kamfen, terpineol, aldehyd masłowy, walerianowy i kapronowy, alkohole etylowy, amylowy i izoamylowy. Otrzymywany z liści Eucalyptus globulus, który jest drzewem rosnącym w Afryce Południowej, w Ameryce Południowej, w Australii, na Tasmanii oraz w Europie Południowej. Istnieje jeszcze olejek eteryczny eukaliptusowy otrzymywany z rośliny o nazwie Eucaliptus citrodora, rosnącej w Brazylii, w Indiach i na Malajach. Olejek citrodora zawiera cytroneal, cytronelol i geraniol.

9. Oleum Coriandri (olejek kolendrowy) ma postać bezbarwnej lub jasnożółtej cieczy o przyjemnym charakterystycznym zapachu i łagodnym smaku. Otrzymywany jest przez destylację z parą wodną owoców (zawartość wynosi około 1%) rośliny zwanej kolendrą siewną – Coriandrum sativum, uprawianej w Europie, w Afryce, w Azji i w Australii.

Olejek kolendrowy zawiera:

8. Oleum Citri (olejek cytrynowy) otrzymywany jest przez wyciskanie skórek lub całych owoców cytryn – Citrus limonum. Przez destylację olejku cytrynowego pod ciśnieniem 15 mm Hg otrzymuje się olejek cytrynowy bezterpenowy, zawierający 48% cytralu. Olejek cytrynowy jest bezbarwną lub lekko żóltawą cieczą i silnym cytrynkowym zapachu i łagodnym, nieco ostrawo-gorzkim smaku. Zawiera między innymi 90% D-limonenu, B felandren, L i B-pinen, kamfen, cytral i citropten. W przemyśle farmaceutycznym stosowany jest w celu poprawienia smaku i zapachu leków, w przemyśle spożywczym do aromatyzowania produktów, np. słodyczy, w przemyśle perfumeryjno-kosmetycznym do aromatyzowania, np. wód kolońskich i odświeżaczy powietrza.

7. Oleum Carvi (olejek kminkowy) – bezbarwna lub żółtawa ciecz o zapachu kminku i łagodnym korzennym smaku. W składzie chemicznym olejku można wyróżnić:

• 50-60% d-karwonu C¹⁰H₁₄O – terpen; czysty d-karwon ma postać bezbarwnej lub żółtawej cieczy, która trudno rozpuszcza się w wodzie, ale bardzo dobrze rozpuszcza się w alkoholu i eterze.
• karwakrol C₁₀H₁₄O – izopropylo-o-krezol, 2-hydroksy-p-cymen, izomer tymolu.

Poza tym olejek kminkowy zawiera dihydrokarwon, dihydrokarweol, n-cymol, B-pinen, alkohole i ich estry. Otrzymywany jest z owoców kminku zwyczajnego Carum carvi (zawartość 3-7%) z rodziny baldaszkowatych.